Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

desire for

  • 1 cupīdō

        cupīdō inis, f (poet. also m)    [CVP-], a desire, wish, longing, eagerness, passion: cepit me proloqui: urbis condendae, L.: somni, S.: gloriae, S.: cupidinibus statuere modum, H.: si vobis cupido Certa sequi, resolve, V.—Excessive desire, passion, greed: sordidus, H.: Responsare cupidinibus Fortis, H.: honoris, S.: praedae caeca, O.: (oppidi) potiundi, S.: (rerum) inmodica, L.: ferri, passion for bloodshed, V.: an sua cuique deus fit dira cupido, his inspiration, V.—Love, desire, lust: turpis, V.: visae virginis, O.: femineus, for a woman, O.: muliebris, Ta.
    * * *
    I
    desire/love/wish/longing (passionate); lust; greed, appetite; desire for gain
    II
    Cupid, son of Venus; personification of carnal desire

    Latin-English dictionary > cupīdō

  • 2 cupiditas

    cŭpĭdĭtas, ātis ( gen. plur. rarely -tatium, Cic. Sest. 66, 138; Sen. Ep. 5, 7), f. [cupidus], a desire, wish, longing, in a good and (more freq.) in a bad sense.
    I.
    In a good sense, a longing, desire.
    (α).
    With gen.:

    insatiabilis quaedam veri videndi,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    cognoscendi,

    id. ib.:

    imitandi,

    id. Brut. 92, 317:

    mirabilis pugnandi,

    Nep. Milt. 5, 1 al.:

    justi et magni triumphi,

    Cic. Pis. 25, 59:

    gloriae,

    id. ib.:

    mira studiorum,

    Tac. Or. 2:

    cibi,

    appetite, Cels. 2, 3 al. —
    (β).
    With ad:

    tanta cupiditas ad reditum,

    Cic. Phil. 1, 4, 9:

    tanta ad venandum,

    Curt. 9, 1, 33.—
    (γ).
    Absol.:

    nimis flagrare cupiditate,

    Cic. de Or. 1, 30, 134:

    nimis confidere propter cupiditatem,

    on account of warm desire, id. Off. 1, 21, 73:

    de voluntate tuā, ut simul simus, vel studio potius et cupiditate non dubito,

    eager longing, id. Att. 12, 26, 1; cf.: tanta erat magnificentia apud opulentiores, cupiditas apud humiliores, devotion, enthusiasm, Auct. B. G. 8, 51 fin.
    II.
    In a bad sense, a passionate desire, lust, passion, cupidity.
    A.
    In gen.
    (α).
    With gen.:

    pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 22; Quint. 7, 2, 30 al.:

    praedae,

    Caes. B. G. 6, 34:

    praeceps et lubrica dominandi,

    Cic. Phil. 5, 18, 50:

    laedendi,

    Quint. 5, 7, 30:

    diutius exigendi mercedulas,

    id. 12, 11, 14 et saep. —
    (β).
    Absol.:

    vel libido vel cupiditas,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    vita maxime disjuncta a cupiditate,

    id. Rosc. Am. 14, 39:

    caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    mala,

    Ter. Heaut. 1, 2, 34:

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    indomitas cupiditates atque effrenatas habere,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 62; cf.:

    domitas habere libidines, coërcere omnes cupiditates,

    id. de Or. 1, 43, 194 et saep.:

    P. Naso omni carens cupiditate (i. e. non appetens provinciam),

    id. Phil. 3, 10, 25:

    temeritatem cupiditatemque militum reprehendit,

    immoderate love of fighting, Caes. B. G. 7, 52.—
    b.
    Carnal desire, lust, Plin. 36, 5, 4, § 21;

    of animals,

    Col. 6, 27, 4.—
    2.
    Transf., the object of desire (cf. epithumia):

    alicujus ex inpurissimis faucibus inhonestissimam cupiditatem eripere,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19; cf. id. Scaur. 14, 45.—
    B.
    In partic.
    1.
    A passionate desire for money or other possessions; avarice, cupidity, covetousness:

    nisi ipsos caecos redderet cupiditas et avaritia et audacia,

    Cic. Rosc. Am. 35, 101;

    so with avaritia,

    Quint. 12, 1, 6; Suet. Dom. 9:

    et contemptus pecuniae et cupiditas,

    Quint. 7, 2, 30;

    opp. abstinentia,

    Suet. Dom. 9; 10:

    cupiditas causa sceleris fuit,

    Quint. 5, 12, 6 Spald.; 3, 5, 10; 5, 10, 34; Suet. Calig. 44 al.—
    b.
    The passion of love:

    cupiditatis ardor,

    Curt. 8, 4, 27:

    insana,

    Val. Max. 7, 3, 10:

    aliquam non cupiditate tantā diligere, ut, etc.,

    Suet. Calig. 24.—
    c.
    Greediness of gain in trade, usury, overreaching, fraud, Cic. Att. 1, 17, 9.—
    d.
    The lust of power, ambition (post-Aug.):

    non te propria cupiditas, sed aliena utilitas principem fecit,

    Plin. Pan. 7.—
    2.
    An undue partiality, spirit of party:

    (testes) aut sine ullo studio dicebant, aut cum dissimulatione aliquā cupiditatis,

    Cic. Fl. 10, 21; 26, 64; id. Planc. 17, 43; Liv. 24, 28, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > cupiditas

  • 3 ambitio

    ambĭtĭo, ōnis, f. [ambio], a going round.
    I.
    In the time of the republic, t. t. (v. ambio, II. B.), the going about of candidates for office in Rome, and the soliciting of individual citizens for their vote, a canvassing, suing for office (by just and lawful means;

    while ambitus denotes unlawful means, as bribery, threats, etc.): quid de nostris ambitionibus loquar?

    Cic. Tusc. 2, 26, 62:

    mea me ambitio ab omni illā cogitatione abstrahebat,

    id. Sull. 4:

    cum ambitionis nostrae tempora postulabant,

    id. Planc. 18, 45:

    si infinitus forensium rerum labor et ambitionis occupatio decursu honorum etiam aetatis flexu constitisset,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    hic magistratus a populo summā ambitione contenditur,

    id. Verr. 2, 53, 131:

    tanta exarsit ambitio, ut primores civitatis prensarent homines,

    Liv. 3, 35, 1 et saep.—
    II.
    A.. In gen., a striving for one's favor or good-will; an excessive desire to please, flattery, adulation:

    ambitione labi,

    Cic. Brut. 69, 244:

    sive aliquā suspitione sive ambitione adducti,

    id. Clu. 28, 76:

    in Scipione ambitio major, vita tristior,

    id. Off. 1, 30, 108 Heus., Beier, and Gernh.: Dionysius Platonem magnā ambitione Syracusas perduxit, in an ostentatious manner, for the purpose of securing his favor, Nep. Dion, 2, 2 Br. and Dähn.:

    ambitio (i.e. studium Fabiis placendi) obstabat,

    Liv. 5, 36:

    ambitione relegatā,

    without flattery, Hor. S. 1, 10, 84: ambitionem scriptoris facile averseris, obtrectatio et livor pronis auribus accipiuntur, Tac. H. 1, 1:

    nullo officii aut ambitionis genere omisso, i.e. nullis blanditiis,

    Suet. Oth. 4:

    coronas quam parcissime et sine ambitione tribuit,

    id. Aug. 25 et saep.—Hence, also partiality:

    jus sibi per ambitionem dictum non esse,

    Liv. 3, 47.—
    B.
    With the predom. idea of the purpose or end, a desire for honor, popularity, power, display, etc.; in bon. part., ambition; in mal. part., vanity. —So in Lucr. of the ambitious efforts of men:

    Angustum per iter luctantes ambitionis,

    struggling to press through the narrow way of ambition, Lucr. 5, 1132:

    me ambitio quaedam ad honorum studium duxit,

    Cic. Att. 1, 17:

    Miserrima omnino est ambitio honorumque contentio,

    id. Off. 1, 25:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    aut ab avaritiā aut miserā ambitione laborat,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    Vitā solutorum miserā ambitione gravique,

    id. ib. 1, 6, 129; so id. ib. 2, 3, 78;

    2, 6, 18: inanis,

    id. Ep. 2, 2, 207:

    levis,

    Ov. F. 1, 103 al.:

    licet ipsa vitium sit ambitio, tamen frequenter causa virtutum est,

    Quint. 1, 2, 22:

    perversa,

    id. 10, 7, 20:

    funerum nulla ambitio,

    no display, pomp, Tac. G. 27.—
    C.
    Great exertion:

    cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset,

    Just. 1, 3.—
    D.
    That which surrounds (v. ambio, 2.;

    postclass. for ambitus): vimineos alveos circumdant ambitione tergorum bubulorum,

    with a wrapping of cowhide, Sol. 22:

    fuliginem ambitio extimae cutis cohibet,

    id. 35: ita assedimus, ut me ex tribus medium lateris ambitione protegerent, Min. Oct. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitio

  • 4 ambitiō

        ambitiō ōnis, f    [ambio], a going about.— Esp., of candidates for office, the soliciting of votes (by lawful means): mea me ambitio cogitatione abstrahebat: tanta exarsit ambitio, ut, etc., L.: Quid de nostris ambitionibus loquer? — A striving for favor, courting, flattery, adulation: ambitione adducti: in Scipione ambitio maior, vita tristior: Platonem magnā ambitione perduxit, ostentatiously, N.: ambitione relegatā, without flattery, H.: ius sibi per ambitionem dictum, favoritism, L.—A desire for honor, thirst for popularity: ambitio honorumque contentio: mala, S.: miserā, H.: inanis, H.: funerum, pomp, Ta.
    * * *
    ambition; desire for/currying favor/popularity, flattery; vote canvassing; pomp

    Latin-English dictionary > ambitiō

  • 5 amor

        amor ōris, m    [AM-], love, affection, strong friendly feeling: amor, ex quo amicitia nominata: amor erga me: amores hominum in te: patrius, for a son, V.: fraternus, for a brother, Cs.—Esp. of sexual love: in amore haec sunt vitia, T.: ancillae, H.— Plur, love-adventures: Solis, O.—Fig., an eager desire, passion: consulatūs amor: amicitiae: vini, L.: auri, V.: habendi, V.: scribendi, H.: tantus amor casūs cognoscere nostros, V.: in longum ducis amores, my desire (for a song), V.— Meton., mostly plur, a beloved object, one's love: Pompeius nostri amores: suos addicere amores, O.: primus, my first husband, V.— A charm to excite love: matri praereptus amor, V.—Person.: Amor, the god of love, Love, Cupid: Paret Amor dictis, V.— Plur, Cupids, Loves: nudi, O.: lascivi, H.
    * * *
    love, affection; the beloved; Cupid; affair; sexual/illicit/homosexual passion

    Latin-English dictionary > amor

  • 6 concupīscō

        concupīscō cupīvī (sync. cupīstī, etc.), ītus, ere, inch.    [com- + cupio], to long for, be very desirous of, covet, aspire to, strive after: alqd: pecuniam: haec ad insaniam: domum aut villam, S.: tribunos plebis, L.: eloquentiam, Ta.: maiora, N.: alqd tale, H.: mundum ornare: quo magis concupisceret, Ta.
    * * *
    concupiscere, concupivi, concupitus V
    desire eagerly/ardently; covet, long for; aim at; conceive a strong desire for

    Latin-English dictionary > concupīscō

  • 7 aemulus

    aemŭlus, a, um, adj. [cf. hamillaomai and hama, imitor, imago, Germ. ahmen (Eng. aim) in nachahmen = to imitate], striving after another earnestly, emulating, rivalling, emulous (cf. aemulatio and aemulor), in a good and bad sense; constr. with dat. or as subst. with gen.
    I.
    In a good sense, Att. ap. Auct. Her, 2, 26, 42:

    laudum,

    Cic. Phil. 2, 12:

    laudis,

    id. Cael. 14:

    aemulus atque imitator studiorum ac laborum,

    id. Marc. 1:

    Timagenis aemula lingua,

    Hor. Ep. 1, 19, 15:

    itinerum Herculis,

    Liv. 21, 41.—With ne and subj.: milites aemuli, ne dissimiles viderentur, Aur. Vict Caes. 8, 3.—
    II.
    In a bad sense, both of one who, with a hostile feeling, strives after the possessions of another, and of one who, on account of his strong desire for a thing, envies him who possesses it; envious, jealous, grudging.With gen.: Karthago aemula imperii Romani, Sall C. 10; Vell. 2, 1:

    Triton,

    Verg. A. 6, 173:

    quem remoto aemulo aequiorem sibi sperabat,

    Tac. A. 3, 8:

    Britannici,

    Suet. Ner. 6.—
    III.
    Subst., a rival = rivalis: mihi es aemula, you are my rival (i. e. you have the same desire as I), Plaut. Rud. 1, 4, 20; Ter. Eun. 4, 1, 9; cf. id. ib. 2, 1, 8;

    si non tamquam virum, at tamquam aemulum removisset,

    Cic. Verr 2, 5, 31: et si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2, 436.—By meton. (eccl.), an enemy:

    videbis aemulum tuum in templo,

    Vulg. 1 Reg. 2, 32;

    affligebat eam aemula,

    ib. 1, 6.— In gen., mostly of things without life, vying with, rivalling a thing, i. e. comparable to, similar to, with dat., v. Rudd. II. p. 70 ( poet., and in prose after the Aug. per.):

    tibia tubae Aemula,

    Hor. A. P. 203:

    labra rosis,

    Mart. 4, 42:

    Tuscis vina cadis,

    id. 13, 118; Plin. 9, 17, 29, § 63; id. 15, 18, 19, § 68 al.:

    Dictator Caesar summis oratoribus aemulus, i. e. aequiparandus,

    Tac. A. 13, 3.
    Facta dictaque ejus aemulus for aemulans, Sall.
    Fragm. Hist. 3 (cf. celatum indagator for indagans in Plaut. Trin. 2, 1, 15, unless celatum be here a gen.).

    Lewis & Short latin dictionary > aemulus

  • 8 avaritia

    ăvārĭtĭa, ae, f. [avarus], a greedy desire for possessions, greediness, avarice, covetousness (opp. abstinentia, Suet. Dom. 9;

    periphrastically, pecuniae cupiditas,

    id. Vesp. 16; syn.: aviditas, cupido).
    I.
    Lit.:

    Est autem avaritia opinatio vehemens de pecuniā, quasi valde expetenda sit, inhaerens et penitus insita,

    Cic. Tusc. 4, 11, 26: avaritia est injuriosa appetitio alienorum, Auct. ad Her. 4, 25:

    avaritiam si tollere voltis, mater ejus est tollenda luxuries,

    Cic. de Or. 2, 40, 171:

    avaritia hians et imminens,

    a gaping and eager avarice, id. Verr. 2, 2, 54:

    pueris talorum nucumque avaritia est: viris auri argentique et urbium,

    Sen. Const. 12:

    avaritiae (sc. nimiae parsimoniae) singulos increpans,

    Suet. Calig. 39 et saep.—In plur.:

    omnes avaritiae,

    every kind of selfishness, Cic. Fin. 4, 27, 75. —
    II.
    Transf., of eagerness for food, gluttony:

    Quam siquis avidus poscit escam avariter, Decipitur in transennā avaritia sua,

    Plaut. Rud. 4, 7, 13.— Trop.: avaritia gloriae, eager desire for renown or glory, Curt. 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > avaritia

  • 9 Cupīdō

        Cupīdō inis, m    the god of love, Cupid, son of Venus, C., V., O., H. — Plur: mater Cupidinum, H.
    * * *
    I
    desire/love/wish/longing (passionate); lust; greed, appetite; desire for gain
    II
    Cupid, son of Venus; personification of carnal desire

    Latin-English dictionary > Cupīdō

  • 10 cuppedo

    desire/longing/love (passionate); lust; greed, appetite; desire for gain; delicacy; desire

    Latin-English dictionary > cuppedo

  • 11 concupiscentia

    longing, eager desire for; concupiscence; desire for carnal/worldly things

    Latin-English dictionary > concupiscentia

  • 12 adpetitio

    appĕtītĭo ( adp-), ōnis, f. [id.], * a grasping at something, a reaching after.
    I.
    Lit.:

    adpetitio solis,

    Cic. Div. 1, 23, 46.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a passionate longing or striving for something, strong desire or inclination (most freq. in Cic.): aliter adpetitio (eam enim esse volumus hormên), quā ad agendum impellimur et id adpetimus, quod est visum, moveri non potest, Cic. Ac. 2, 8, 24; so id. Fin. 3, 7, 23; id. N. D. 3, 13, 33:

    alieni,

    id. Off. 3, 6, 30:

    societatis,

    Sen. Ep. 9.—
    * B.
    Esp., a desire for food, an appetite (cf. abstinentia), Gell. 16, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > adpetitio

  • 13 appetitio

    appĕtītĭo ( adp-), ōnis, f. [id.], * a grasping at something, a reaching after.
    I.
    Lit.:

    adpetitio solis,

    Cic. Div. 1, 23, 46.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a passionate longing or striving for something, strong desire or inclination (most freq. in Cic.): aliter adpetitio (eam enim esse volumus hormên), quā ad agendum impellimur et id adpetimus, quod est visum, moveri non potest, Cic. Ac. 2, 8, 24; so id. Fin. 3, 7, 23; id. N. D. 3, 13, 33:

    alieni,

    id. Off. 3, 6, 30:

    societatis,

    Sen. Ep. 9.—
    * B.
    Esp., a desire for food, an appetite (cf. abstinentia), Gell. 16, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > appetitio

  • 14 ad-amō

        ad-amō āvī, ātus, āre,    to fall in love with, conceive desire for, desire eagerly: cum signa pulcherrima vidisset, adamavit: agros, Cs.—Meton., to admire exceedingly, approve: patientiam: Platonem, N.

    Latin-English dictionary > ad-amō

  • 15 hiātus

        hiātus ūs, m    [hio], an opening, aperture, cleft: oris: terrenus, O.: atris inmanis hiatibus Hydra, open mouths, V.: personae pallentis, Iu.: repentini terrarum hiatūs: fontis, i. e. basin, O.: Quid dignum tanto hiatu? i. e. opening (of mouth), H.: Sophocleus, Iu.— An eager desire, longing: praemiorum, Ta.—Of language, a hiatus.
    * * *
    opening/cleft/fissure/split/crevice; (maybe rude); chasam; wideopen jaw/expanse; hiatus; action of gaping/yawning/splitting open; greedy desire (for w/GEN)

    Latin-English dictionary > hiātus

  • 16 adpetitus

    1.
    appĕtītus ( adp-), a, um, Part. of appeto.
    2.
    appĕtītus ( adp-), ūs, m. [appeto].
    * I.
    An onset, attack, assault:

    reprimebat barbaricos appetitus,

    Amm. 30, 5.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    A passionate, eager longing or desire for a thing (in the class. per. perh. only in Cic.):

    adpetitus voluptatis,

    Cic. Off. 1, 30, 105:

    sub te erit appetitus ejus,

    Vulg. Gen. 4, 7; ib. Ezech. 21, 16.—Hence, without gen.,
    B.
    The power or faculty of desire: duplex est vis animorum atque naturae: una pars in adpetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc atque illuc rapit, altera in ratione, etc., Cic. Off. 1, 28, 101; so id. N. D. 2, 47, 122; id. Div 1, 32.—
    C.
    The passions, appetites:

    ut adpetitus rationi oboediant,

    Cic. Off. 1, 29, 102; so id. N. D. 2, 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > adpetitus

  • 17 appetitus

    1.
    appĕtītus ( adp-), a, um, Part. of appeto.
    2.
    appĕtītus ( adp-), ūs, m. [appeto].
    * I.
    An onset, attack, assault:

    reprimebat barbaricos appetitus,

    Amm. 30, 5.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    A passionate, eager longing or desire for a thing (in the class. per. perh. only in Cic.):

    adpetitus voluptatis,

    Cic. Off. 1, 30, 105:

    sub te erit appetitus ejus,

    Vulg. Gen. 4, 7; ib. Ezech. 21, 16.—Hence, without gen.,
    B.
    The power or faculty of desire: duplex est vis animorum atque naturae: una pars in adpetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc atque illuc rapit, altera in ratione, etc., Cic. Off. 1, 28, 101; so id. N. D. 2, 47, 122; id. Div 1, 32.—
    C.
    The passions, appetites:

    ut adpetitus rationi oboediant,

    Cic. Off. 1, 29, 102; so id. N. D. 2, 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > appetitus

  • 18 sollicitus

    sollĭcĭtus ( sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.
    I.
    Of physical motion ( poet. and rare).
    1.
    As attrib. of motus, restless, unceasing:

    quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc.,

    Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—
    2.
    Of the sea agitated by storms:

    ut mare sollicitum stridet,

    Verg. G. 4, 262. —
    3.
    Pregn., with the idea of distress (v. II. B.):

    utile sollicitae sidus utrumque rati,

    to a ship in distress, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating ( by disease), Lucr. 6, 1185:

    corpus,

    Sen. Herc. Fur. 1299.—
    4.
    Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare:

    omnes sollicitos habui,

    kept them busy, on the move, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.
    II.
    Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus).
    A.
    Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.):

    (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent,

    Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.;

    4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper,

    id. Stich. 1, 1, 6:

    hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum:

    ita me mea forma habet sollicitum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.:

    Hispaniae armis sollicitae,

    Sall. H. 1, 48 Dietsch. —
    B.
    Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr.,
    1.
    Absol.:

    in quibus si non erunt insidiae... animus tamen erit sollicitus,

    Cic. Phil. 12, 11, 36:

    diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur,

    id. Sen. 19, 66:

    sollicitum te habebat cogitatio periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25:

    initia rerum quae... sollicitam Italiam habebant,

    Caes. B. C. 3, 22:

    cum satis per se ipsum Samnitium bellum et,... sollicitos haberet patres,

    Liv. 8, 29, 1:

    solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent,

    id. 24, 23, 5:

    sollicitae ac suspensae civitati,

    id. 27, 50 med.:

    quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis,

    id. 7, 30, 22:

    sollicitae mentes,

    Ov. F 3, 362:

    pectus,

    id. M. 2, 125:

    mens,

    Curt. 4, 13, 2:

    animi,

    Hor. Ep. 1, 5, 18:

    ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?

    Sen. Clem. 1, 9, 4:

    sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat,

    id. Ep. 23, 2:

    ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,

    alarmed, id. ib. 88, 14:

    fertur sollicitas tenuisse deas,

    kept them in anxious suspense, Stat. Achill. 2, 338:

    nunc sollicitam timor anxius angit,

    Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas:

    quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?

    Sen. Ep. 22, 5:

    securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius,

    Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—
    2.
    With abl.:

    sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu... tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus,

    Val. Max. 9, 12, 5 ext.
    3.
    With de:

    sollicitus eram de rebus urbanis,

    Cic. Fam. 2, 12, 1:

    de tuā valetudine,

    id. ib. 16, 7, 1:

    sollicita civitas de Etruriae defectione fuit,

    Liv. 27, 21 med.:

    sollicitum te esse scribis de judicii eventu,

    Sen. Ep. 24, 1:

    desii jam de te esse sollicitus,

    id. ib. 82, 1.—
    4.
    With pro:

    ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45.—
    5.
    With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—
    6.
    With adverb. acc. vicem, for the fate of:

    sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem,... nuntius occurrit,

    Liv. 44, 3, 5:

    ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus,

    id. 28, 43, 9:

    clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus,

    id. 28, 19, 17.—
    7.
    With gen.:

    non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus),

    Sen. Cons. Marc. 19, 6.—
    8.
    With dat. (late Lat.):

    ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro,

    Vulg. Matt. 6, 25.—
    9.
    With ex:

    ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 33:

    haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā,

    Curt. 3, 1, 17.—
    10.
    With ne, like verbs of fearing:

    (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.,

    Cic. Mur. 41, 88:

    legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,

    apprehensive, Liv. 35, 31, 1:

    sollicitis populis ne suas operiant terras,

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret,

    Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—
    11.
    With interrog.-clause:

    solliciti erant quo evasura esset res,

    Liv. 30, 21 init.:

    quam sim sollicitus, quidnam futurum sit,

    Cic. Att. 8, 6, 3.—
    C.
    In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de:

    sollicitus mihi nescio quā re videtur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 30:

    neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis... deponere,

    lest you be troubled by cares, Cic. Lael. 13, 47:

    vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte,

    id. ib. 9, 10, 3:

    num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,

    afflicted by remorse, id. Fin. 2, 17, 55:

    hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli,

    Hor. S. 1, 2, 3.—
    D.
    Excited, passionate (rare):

    qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70:

    atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen.. Dicens, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de ( poet. and post-class.):

    hominem cuppedinis sollicitum,

    Lucr. 5, 46:

    de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi),

    Just. 1, 10, 6.—
    E.
    Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.:

    ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum,

    Quint. 8, 3, 13:

    de quorum sumus judicio solliciti,

    for whose judgment we care, id. 10, 7, 24:

    dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum,

    id. 11, 1, 74:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat,

    id. 8, 4, 15:

    eloquentia non in verba sollicita,

    Sen. Ben. 7, 8, 2:

    si tamen contingere eloquentia non sollicito potest,

    id. Ep. 75, 5:

    cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?

    id. Hippol. 976; cf.

    in double sense,

    Mart. 4, 83, 2 and 5.—
    F.
    = sollicitatus (v. sollicito; poet.):

    solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,

    without repose, Ov. Am. 2, 16, 15.
    III.
    Of abstr. and inanim. things.
    1.
    In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.;

    often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,

    how full of cares is the desire for the consulship, Cic. Mil. 16, 42:

    id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia,

    i. e. that nobody be disturbed in the quiet possession of his property, id. Off. 2, 22, 78:

    est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    id. Tusc. 5, 18, 52:

    quam sit omnis amor sollicitus et anxius,

    fraught with solicitude, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,

    evercareful, id. 3, 11, 22:

    sollicitum dicendi propositum,

    anxiously accurate, id. 11, 1, 32:

    sollicita parentis diligentia,

    earnest care, id. 6, prooem. 1; so id. 6, 12, 16:

    sollicitae actiones,

    carefully elaborated, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), [p. 1723] very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio;

    saepe enim laniant dominos,

    Sen. Vit. Beat. 14, 2:

    maxima quaeque bona sollicita sunt,

    id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18:

    noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela,

    id. Cons. Marc. 11, 3:

    sollicitos fecisti, Romule, ludos,

    Ov. A. A. 1, 101:

    quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis,

    id. P. 2, 3, 18:

    sollicito carcere dignus eras,

    a prison carefully guarded, id. Am. 1, 6, 64:

    Cressa... sollicito revocavit Thesea filo,

    Stat. S. 2, 6, 26:

    pudor,

    Mart. 11, 45, 7:

    amor,

    Ov. H. 19 (18), 196:

    os,

    id. P. 4, 9, 130:

    frons,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    manus,

    Ov. Tr. 5, 2, 2:

    preces,

    id. P. 3, 1, 148:

    prex,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    vita,

    id. S. 2, 6, 62:

    lux,

    Ov. Tr. 4, 10, 116:

    senecta,

    id. M. 6, 500:

    libelli,

    Mart. 9, 58, 5:

    saccus,

    id. 12, 60 b, 3:

    fuga,

    Ov. Tr. 4, 1, 50:

    sedes,

    id. ib. 4, 1, 85:

    via,

    id. ib. 1, 11, 2:

    terrae,

    id. M. 15, 786.— Hence,
    2.
    = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying:

    quid magis sollicitum dici potest,

    what more distressing fact can be mentioned? Cic. Mil. 2, 5:

    in quā (tyrannorum) vitā nulla... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,

    causing alarm, id. Lael. 15, 52:

    sollicitumque aliquid laetis intervenit,

    Ov. M. 7, 454:

    o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas,

    Stat. Th. 7, 363; so,

    opes,

    Hor. S. 2, 6, 79:

    aurum,

    Sen. Hippol. 519:

    pretia,

    id. Herc. Fur. 461:

    timor or metus,

    Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10:

    cura,

    id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922:

    dolor,

    Ov. A. A. 3, 374:

    taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    fatum,

    Ov. P. 4, 10, 11.
    IV.
    Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599:

    solliciti terrentur equi,

    id. F. 6, 741:

    lepus,

    timid, id. ib. 5, 372.
    V.
    Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

    nos circa lites raras sollicitiores,

    too particular about, Quint. 7, 1, 43:

    sollicitior rei familiaris diligentia,

    id. 12, 1, 6:

    innocentiam sollicitiore habituri loco,

    Sen. Ben. 3, 13, 1:

    (pauperes) sollicitiores divitibus,

    id. Cons. Helv. 12, 1:

    quod est sollicitius,

    id. Tranq. 1, 15:

    qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute,

    id. Brev. Vit. 12, 3:

    pro vobis sollicitior,

    Tac. H. 4, 58.— Sup. (post-Aug. and rare):

    illorum brevissima ac sollicitissima aetas est,

    Sen. Brev. Vit. 16, 1.— Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.).
    1.
    Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5:

    in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est,

    Sen. Clem. 1, 26, 2:

    recitare,

    Plin. Ep. 6, 15, 4:

    exspectatus,

    Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103:

    sollicitius et intentius,

    Plin. Ep. 1, 4, 2:

    custodiendus est honor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    cavere,

    App. Mag. p. 274, 35.— Sup.:

    urbis curam sollicitissime agere,

    Suet. Claud. 18.—
    2.
    With grief, solicitude (class.:

    sollicito animo): sollicite possidentur,

    their possession is connected with solicitude, Sen. Ep. 76, 30:

    laetus,

    Sil. 6, 572.— Sup., Sen. Ep. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitus

  • 19 tuus

    tŭus, a, um, pron. poss. [tu], thy, thine, your, yours.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tuŏs est servus,

    Plaut. Am. 2, 1, 63:

    ex tuā accepi manu,

    id. ib. 2, 2, 132:

    imperium tuom,

    id. ib. 2, 1, 84: Me. Quojus nunc es? So. Tuos, nam pugnis usu fecisti tuom, id. ib. 1, 1, 219:

    tuos sum,

    id. ib. 2, 1, 7 and 14:

    vigebat auditor Panaetii illius tui Mnesarchus,

    Cic. de Or. 1, 11, 45:

    de tuis unus est,

    id. Fam. 13, 16, 3:

    numquam tu... tam longe a tot tuis et hominibus et rebus carissimis et suavissimis abesse voluisses,

    id. Att. 4, 15:

    tuā istuc refert, si curaveris,

    Plaut. Am. 2, 2, 109 (v. refert): Ly. Bene ego volo illi facere, si tu non nevis. Ph. Nempe de tuo. Ly. De meo:

    nam quod tuomst. meumst: omne meum autem tuomst,

    Plaut. Trin. 2, 2, 47 sq.: tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint, Liv. 22, 39, 21.—
    2.
    Esp.: tuum est, it is thy part, duty, custom, etc.; with inf.:

    haud tuom istuc est vereri te,

    Plaut. Stich. 5, 4, 36:

    tuomst, si quid praeter spem evenit, mihi ignoscere,

    Ter. And. 4, 1, 53.—
    3.
    Made emphatic by the suffix pte or met (ante-class. and late Lat.):

    tuopte ingenio,

    Plaut. Capt. 2, 3, 11:

    tuopte consilio,

    id. Mil. 3, 1, 11:

    scio te sponte non tuāpte errasse,

    id. Trin. 3, 2, 40:

    tuismet litteris,

    App. Mag. p. 337. —
    B.
    Pregn.
    1.
    Your, your own, i. e. favorable, auspicious, proper, suitable, or right for you:

    tempore non tuo,

    Mart. 10, 19, 12:

    haec hora est tua,

    id. 10, 19, 19:

    tempore tuo pugnasti,

    Liv. 38, 45, 10:

    neque occasioni tuae desis neque suam occasionem hosti des,

    id. 22, 39, 21 (v. suus).—
    2.
    Your own, your own master, self-possessed:

    compositus semperque tuus,

    Stat. S. 2, 2, 72; cf. id. Th. 4, 836; Arn. 1, 12.—
    II.
    Transf., for the obj. gen. tui:

    desiderio tuo,

    through desire for you, Ter. Heaut. 2, 3, 66:

    odio tuo,

    id. Phorm. 5, 8 (9), 27: omnis gratas amicitias in tuā observantiā vincam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tuus

  • 20 adlibesco

    adlibescere, -, - V INTRANS
    be pleasing, gratify; be roused with desire (for)

    Latin-English dictionary > adlibesco

См. также в других словарях:

  • Desire for Freedom — Studio album by Jim Diamond Released 1986 Recorded 1986 …   Wikipedia

  • Desire for Agony — Studio album by Zeni Geva Released 1993 Recorded Sept 1993 at Basement in …   Wikipedia

  • Desire For Agony — Infobox Album | Name = Desire For Agony Type = studio Artist = Zeni Geva Released = 1993 Recorded = Sept 1993 at Basement in Chicago Length = 38:25 Label = Alternative Tentacles Producer = Steve Albini Reviews = *Allmusic… …   Wikipedia

  • Chopin: Desire for Love — Directed by Jerzy Antczak Produced by Pawel Rakowski, Jerzy Antczak Written by Jerzy Antczak, Jadwiga Baranska …   Wikipedia

  • Gravitational Pull vs. the Desire for an Aquatic Life — Infobox Album Name = Gravitational Pull vs the Desire for an Aquatic Life Type = studio Artist = Stars of the Lid Released = 1996 Recorded = East Austin, Texas Genre = Ambient, minimalist, drone Length = 41:44 Label = Sedimental Producer = Brian… …   Wikipedia

  • Female Domination: An exploration of the male desire for Loving Female Authority — Female domination : an exploration of the male desire for loving female authority Femme dominante et homme soumis. Female Domination: An exploration of the male desire for Loving Female Authority est un livre d Elise Sutton qui introduit le… …   Wikipédia en Français

  • Female domination : an exploration of the male desire for loving female authority — Femme dominante et homme soumis. Female Domination: An exploration of the male desire for Loving Female Authority est un livre d Elise Sutton qui introduit le concept de Loving Female Authority (« Autorité féminine aimante »). Le …   Wikipédia en Français

  • Female Domination: an Exploration of the Male Desire for Loving Female Authority — Femme dominante et homme soumis. Female Domination: an Exploration of the Male Desire for Loving Female Authority est un livre d Elise Sutton qui introduit le concept de Loving Female Authority (« Autorité féminine aimante »). Le titre… …   Wikipédia en Français

  • motivated by a desire for money — index mercenary Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Desire (emotion) — Desire is a sense of longing for a person or object or hoping for an outcome. Desire is the fire that sets action aflame. The same sense is expressed by emotions such as craving or hankering . When a person desires something or someone, their… …   Wikipedia

  • Desire (DC Comics) — Desire Publication information Publisher DC Comics First appearance The Sandman #10 (October 1989) …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»